Aklımın kıyılarında açığa çıkıyor sahipsiz bir sandal...
Aklıma sarılı ipi çözüyorum o an...
Sandala atlayıp başlıyorum sana gitme umuduyla...
Sabahla gece arasında bir kızıllıkta...
Sen dediğimde öfkeli karadeniz bile dinginleşiyor,
bir gökkuşağı oluşuyor evimle evim arasında,
altından geçiyorum,
sana attığım her adımda,
sana çektiğim her kürekte bahar geliyor gözlerimin önüne.
Adın baharın, huzurun habercisi.
Taptaze umutları yaşatıyor içinde.
Bembeyaz çiçekler açıyor adını duyan her bahçede.
Akıldan geçtim artık, hiçbir kıyıya yanaşmadan sürecek yolculuğum.
Kelimelerimden bulutlar, gemiler ve yıldızlar yapıp, süsleyeceğim gökyüzünü.
Senin yürek dualarına girene kadar yüzdüreceğim umutlarımı...
Ve kıyına geldiğimde,
elime bir avuç şükür alıp, yüzüme çarpacağım.
Şükür diyeceğim, şükür kavuşturana..
